Pieśni o św. Wincentym a Paulo

 Ojcze ubogich 

1. Ojcze ubogich i sierót Patronie,
Któryś strapionym dany ku obronie;
Wincenty Ciebie, gdy niebo wynosi,
Ziemia z weselem Apostołem głosi.

2. Na wzór Chrystusa grzeszników prowadzisz
Do Boga, gdy im spowiedź szczerą radzisz
Z całego życia, by za rozgrzeszeniem
Bogu służyli prawem już sumieniem.

3. Po wsiach, miasteczkach nauczasz prostaka,
Zarówno z panem kochasz mizeraka,
Stajesz się wszystkim wszystko, bez pragnienia
Innej korzyści, prócz ludzi zbawienia.

4. Jak wielki skutek Twoje prace mają,
Polska i cudze kraje to zeznają;
Gdy na nauki lud i na kazania
Bieży, szukając z Bogiem pojednania.

5. Dziatki rodzicom do nóg upadają,
One rzewnemi łzami podlewają;
A nieprzyjaciel poprzestając złości,
Daruje krzywdy dla Boskiej miłości.

6. Ustają gusła i wszeteczne mowy,
Przeklęctwa, zdrady, przysięgi, obmowy;
Kradzione rzeczy, albo też zgubione,
Bywają wtenczas wiernie przywrócone.

7. Zbrodni nie słychać, potem każdy Bogu
Chwałę oddaje, a ty w złym nałogu,
Grzeszniku leżysz, nie myślisz o duszy,
W błoto grzechowe zabrnąwszy po uszy.

8. Jeśli się lękasz karania wiecznego,
Wzywaj pomocy dzielnej Wincentego;
Popraw się z grzechów, pokutuj serdecznie,
Zbawionym będziesz i nie zginiesz wiecznie.

9. O Święty Ojcze! Prosim wszyscy Ciebie,
Ratuj nas, ratuj każdego w potrzebie;
Zjednaj nam nędznym grzechów odpuszczenie,
A potem duszne po śmierci zbawienie.

Ten co maluczkich zwykł czynić wielkimi

1. Ten, co maluczkich zwykł czynić wielkimi,

Władca Najwyższy nad światy wszystkimi,
Bóg z nizin ziemskich wzniósł Ciebie, Wincenty,
W poczet Swój święty.

2. Rodzi Cię na świat lepianka wieśniacza,
Lecz te ciemności blask rychło otacza;
Nędza Cię karmiąc, hoduje dla siebie
Pomoc w potrzebie.

3. Byś umiał prędko nieść ulgę w niedoli,
Wprzód cierpisz twarde przygody niewoli;
Lecz Pana Twego gdy prawda zdobywa,
Pęta Ci zrywa.

4. Odtąd Twe czyny szeroko rozbrzmiały,
Kościół Twą pracą odradza się cały;
Świętość w kapłanach, a martwa u ludzi
Wiara się budzi.

5. Chory, sierota, lud wszystek ubogi
Ojcem Cię zowie, bo każdy Ci drogi;
Gdy ciału mnogie pomoce gotujesz,
Dusze ratujesz.

6. Na rozkaz królów do rady ich wchodzisz,
W sprawach Kościoła mądrością przewodzisz;
Mniejsza o zaszczyt: dla kraju i ludu
Nie szczędzisz trudu.

7. Chwała bądź Ojcu, co biednych ratuje,
Chwała Synowi, co zdrowie daruje,
Chwała Duchowi, co błogo nam świeci,
Miłość w nas nieci.

 Wielka ozdobo zachodniego kraju.

Wielka ozdobo zachodniego kraju.
Niezwiędły kwiecie niebieskiego Raju:
Przybądź Wincenty ku naszej obronie, 
 Nowy Patronie.
Tobie modlitwy pobożne i pienie
Gdy oddajemy, więc na wspomożenie
Pospiesz się nasze, niech twą pomoc znamy, 
 Której ufamy.
Miłość, cierpliwość, gruntowną pokorę,
Twoją łaskawość na ubogie, chore,

Któż może wsławić jaśnie, doskonale,

 Ku twojej chwale?
Kto Apostolskie wyliczy starania?
Ludzi ubogich po wsiach nawracania?
Których pożytek widzieć się nam daje 
 Przez wszystkie kraje.
Przez cię Duchownych szczególna naprawa,
W Kościele Bożym bardzo wdzięczna sława!
W siostrach pobożnych jesteś ku bliźniemu, 
 Ojcem nędznemu.
Twoja gorliwość o wiarę jak żwawa!
O honor Boga i o jego prawa!
Nikt nie opisze, ani nikt opowie 
 W obszernej mowie.
Dosyć, żeś temi cnoty wszedł do nieba,
Gdzie nam cię teraz Patronem mieć trzeba;
Więc niech na duszy nie znamy ruiny, 
 Z twojej przyczyny.
A jakoś życie prowadząc na ziemi,
Do Boga dążył aktami świętemi,
I innych ciągnął przez pobożne sprawy, 
 Do tej zabawy:
Tak teraz nasze wznoś ku niemu chęci,
Ucz ziemią gardzić, a wieczność w pamięci
Mieć, i stateczną myśl utopić w niebie, 
 Wzór biorąc z ciebie.
Niech nam zbawienia gorliwość ognistą,
Nizką pokorę, miłość płomienistą
Da Pan, i twoim rządzić się przykładem, 
 Twym chodzić śladem.
Niech za twą prośbą w Chrystusa Kościele,
Ludzi żarliwych rozkrzewia się wiele:

Niech w Duchowieństwie pobożność trwa mocna, 
Wierze pomocna.
Chwała bądź Bogu nigdy nieskończona,
Że cię nam posłał nowego Patrona;
Który nas niech z swej nie puszcza opieki  
 Świętej, na wieki.