O święty Kościele katolicki – jedynie ty wobec grobu niesiesz pocieszenie i światło! Ty nas zapewniasz, że wszyscy ci, którzy tak będą żyli i wierzyli - jak nakazuje Jezus - nie umrą na wieki. I na znak tej nadziei, ty przygotowujesz naszym zmarłym błogosławioną ziemię i tam ich umieszczasz z uczuciem matki, która kładzie wieczorem swe dziecko do kołyski i całuje w czoło, by je ujrzeć nazajutrz!
To ty, o drogi święty Kościele Jezusa Ukrzyżowanego, oddajesz nasze śmiertelne szczątki ziemi, chowasz je czołem zwróconym ku niebu i rękoma złożonymi w akcie modlitwy; w modlitwach zaś powtarzasz, że śmierć sprawiedliwego jest słodkim snem, że ziemia zmarłych jest ziemią nadziei i że Krzyż jest tu strażą, a niebo kierunkiem
(BP, 173-174).
(BP, 173-174).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz